Czym jest grupa samopomocowa

Pomóc sobie samemu znaczy wziąć problem i jego rozwiązanie w swoje ręce i być aktywnym na tyle, na ile pozwalają możliwości. W ramach grupy samopomocowej spotykają się ludzie cierpiący na taką samą chorobę, dotknięci takim samym rodzajem niepełnosprawności lub doświadczający takiej samej trudnej sytuacji W grupy samopomocowe organizują się także bliscy osób bezpośrednio dotkniętych problemem.
„Grupy samopomocowe są dobrowolnymi najczęściej luźnymi zgromadzeniami osób, których aktywne działanie skierowane jest na wspólne pokonywanie chorób, problemów natury psychicznej albo socjalnej, które dotyczą ich bezpośrednio albo ich bliskich. Celem ich pracy jest zmiana własnych osobistych warunków życia. Grupa jest środkiem prowadzącym do zniesienia izolacji zewnętrznej (społecznej, towarzyskiej) i wewnętrznej (osobistej, duchowej). Cele grupy samopomocowej skierowane są głównie na jej członków a nie na osoby z zewnątrz; jest to element odróżniający grupy od innych form zaangażowania obywatelskiego. Grup samopomocowych nie prowadzą osoby udzielające na co dzień profesjonalnej pomocy. Czasem zdarza się jednak, że na spotkanie grupy zapraszani są eksperci w danej dziedzinie.”
W trakcie wspólnych rozmów i w przypadku regularnie odbywających się spotkań grupy poszczególni jej uczestnicy doświadczają ulgi i wsparcia od innych biorących udział w spotkaniu i uświadamiają sobie, że nie są pozostawieni sami sobie. Uczą się rozpoznawać trudności, żyć z nimi albo je pokonywać. Podstawą pracy w grupie stanowi wzajemna wymiana doświadczeń i informacji.
W grupach samopomocowych tworzonych przez ludzi dotkniętych chorobą albo poświęconych zagadnieniom zdrowotnym członkowie dzielą się informacjami np. o możliwości leczenia danej przypadłości, lekach czy działaniach ubocznych; dyskutuje się tutaj także o prawach osób z wysoką grupą inwalidztwa, ubezpieczeniu zdrowotnym i chorobowym, o możliwościach pielęgnacji.
Grupy samopomocowe powstają w wyniku świadomego i odpowiedzialnego zaangażowania osób dotkniętych danym problemem bądź ich bliskich. Motywacji należy upatrywać w woli dokonania zmian we własnym położeniu i wymiany doświadczeń z innymi ludźmi, którzy borykają się z takimi samymi problemami.

Członkowie grup samopomocowych porozumiewają się na płaszczyźnie bycia uwikłanym w zbliżoną sytuację i dzięki temu możliwe jest uzyskanie autentycznego zrozumienia.

Co daje udział w grupie samopomocowej?

Poprzez wspólną pracę w ramach grupy samopomocowej można łatwiej poradzić sobie z obciążeniami socjalnymi, psychicznymi i / lub będącymi wynikiem choroby.

Członkowie grup samopomocowych mogą

1. wspierać się wzajemnie przy pokonywaniu trudności,
2. zdobywać wiedzę na temat osobistej trudnej sytuacji,
3. rozwijać nowe formy radzenia sobie z problemem,
4. odrzucić izolację społeczną i fobie
5. przedsiębrać wspólne działania,
6. wytworzyć w sobie pewną siebie postawę w kontaktach z profesjonalistami (np. z lekarzami),
7. stworzyć nowe perspektywy i życie wypełnić nową treścią oraz
8. dodawać sobie wspólnie odwagi przy dochodzeniu swoich praw.

Czego nie mogą dać grupy samopomocowe?

Pozytywnych efektów pracy w grupie nie da się odczuć z dnia na dzień. Upływa zwykle trochę czasu, zanim pojawią się pozytywne zmiany będące skutkiem aktywnej współpracy w grupie samopomocowej. Czasu takiego nie mają ci, którzy znajdują się w krytycznym położeniu. Ponadto gwałtowne stany kryzysowe jednostek mogą stanowić zbyt duże obciążenie dla całej grupy. Grupy samopomocowe nie są odpowiednim rozwiązaniem dla osób znajdujących się w głębokim kryzysie

Grupy samopomocowe nie zastąpią opieki medycznej czy psychoterapeutycznej; mogą ją natomiast skutecznie uzupełnić lub wesprzeć.
Ważne jest, aby członkowie grupy aktywnie i systematycznie brali udział w jej życiu. Powinna być zachowana równowaga pomiędzy braniem i dawaniem. Wszędzie tam, gdzie nie ma takiej gotowości, grupy samopomocowe nie mogą funkcjonować.